Blogopdracht 1

Als ik een definitie zou moeten verzinnen voor poëzie zou ik zeggen dat poëzie de overkoepelende term is voor alle soorten dichtvormen, mits er een gevoel of achterliggende gedachte mee wordt uitgedrukt. Sinterklaasgedichten zijn dus absoluut geen poëzie. Een gedicht is volgens mij pas poëzie als het een bepaald gevoel of een gedachte duidelijk maakt en ook werkelijk bij de lezer oproept. Helemaal mooi is het wanneer de dichter gebruik maakt van metaforen. Ik vind dat door het gebruiken van een metafoor het gevoel of de gedachte die de dichter wil uitdrukken heel duidelijk en tastbaar wordt. Ook moet het gedicht goed klinken door middel van rijm of herhaling.

Zelf kom ik eigenlijk elke dag, al dan niet bewust, in aanraking met poëzie, namelijk door naar muziek te luisteren. Elke dag luister ik wel even naar muziek. In de bus, op de fiets, terwijl ik huiswerk maak, noem maar op. 

Met andere vormen van poëzie kom ik in het dagelijks leven niet in aanraking, afgezien van de lessen Nederlands natuurlijk!

Tijdens de lessen Nederlands hebben we naar allerlei verschillende teksten en gedichten gekeken. We zijn begonnen met een stuk tekst, of eigenlijk een kort verhaal, over een zoon die de doodskist van zijn vader op zijn rug draagt. Ik vind deze tekst mooi, maar geen echte poëzie. Het rijmt niet, er komt geen herhaling in voor en ik mis de witregels. Ik zou het dus eerder proza dan poëzie noemen.

Daarna hebben we gekeken naar het nummer Papaoutai van Stromae. De tekst is mooi en het nummer klinkt goed. Er komt rijm en herhaling in voor en het liedje maakt een gevoel duidelijk. Daarom zou ik het zeker poëzie noemen.

Het gedicht Johnson Brothers Ltd. vind ik ook poëzie vanwege de witregels en de verschillende manieren waarop je het gedicht kan interpreteren.

Het vierde gedicht, Komaf van Gerrit Achterberg vond ik een vervelend gedicht. Het gaf me een heel beklemmend gevoel. Tegelijkertijd is het wel een mooi gedicht. Het rijmt en er komen witregels in voor. Om die redenen en om de reden dat de dichter mij een bepaald gevoel kan geven zonder dat gevoel te noemen vind ik ook dit stuk poëzie.

Als laatste bekeken we een gedicht wat ik nog steeds niet zo goed snap, De moeder de vrouw van Martinus Nijhoff. Ik vond ook dit gedicht poëzie vanwege de rijm en de witregels.

Nu is het de bedoeling dat ik een definitie van poëzie bedenk en beschrijf. Dat is lastig. De Amerikaanse dichter W.H. Auden beschrijft poëzie als “De duidelijke uitdrukking van onduidelijke gevoelens”. Die beschrijving vind ik erg in de buurt komen van wat ik versta onder poëzie. Zeker wanneer, zoals ik al eerder zei, de schrijver gebruik maakt van metaforen of vergelijkingen, omdat een bepaald gevoel dan tastbaarder en daarmee ook duidelijker wordt.

Op internet vond ik de definitie “Poëzie is een literaire vorm waar dichters gebruik van maken als ze stemmingsbeelden en gevoelens in het algemeen met weinig woorden weergeven.” en “literaire vorm, met een aantal uiterlijke kenmerken: korte (niet dóórlopende) regels, ruime bladspiegel, metrum, rijm, informatiedichtheid e.d. Meest gebruikte vorm voor veel lyriek.” 

Mijn definitie van poëzie luidt als volgt: Poëzie is een overkoepelende term voor alle soorten dichtvormen waarin door middel van zorgvuldig gekozen woorden die in regels met een door de dichter bepaalde lengte zijn geordend een gevoel, gedachte of stemmingsbeeld wordt uitgedrukt.

Het gedicht “Het kind en ik” is poëzie omdat de dichter heel duidelijk zelf de regellengtes heeft bepaald en gebruik heeft gemaakt van rijm. Ook wordt er in dit gedicht een bepaalde stemming en gevoel uitgedrukt.

Het kind en ik – Martinus Nijhoff

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel,
herkende ik, was van mij.

En toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.

Het filmpje wat erbij hoort: http://vimeo.com/album/2092453/video/63720185